26-06-2017
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Brokuły zawierają związek, który może służyć do kontrolowania poziomu glikemii.
Sulforafan, substancja zawarta w , może być użyteczna w leczeniu cukrzycy typu 2, mówią badacze z Uniwersytetu Lund w Malmö. Uczeni sprawdzili, jakie efekty daje stosowanie tego związku u pacjentów z .
Szwedzcy naukowcy wzięli pod uwagę profil genetyczny tkanek dotkniętych chorobą i potencjalne leki przeciwcukrzycowe. W szczególności przeanalizowano 50 genów związanych z cukrzycą i 3852 różnych związków. Wśród tych postatnich najbardziej obiecujące wyniki dał sulforafan, substancja naturalnie zawarta w brokułach i innych warzywach z rodziny krzyżowych.
W ramach badań sulforafan był podawany myszom karmionym o wysokiej zawartości tłuszczu lub o wysokiej zawartości fruktozy (takie odżywianie się sprzyja cukrzycy). Substancja poprawiła tolerancję glukozy u gryzoni i zmniejszyła wytwarzanie glukozy w komórkach wątroby.
Przeprowadzono również testy z udziałem ludzi. 97 diabetykom przez 12 tygodni podawano ekstrakt z brokułów. Po tym okresie zaobserwowano u wszystkich pacjentów zmniejszenie poziomu glukozy w osoczu na czczo w porównaniu z grupą kontrolną.
Uczeni zaznaczają, że podawano duże dawki sulforafanu i aby uzyskać dobre efekty w zmniejszaniu poziomu glukozy, trzeba by było jeść po kilka kilogramów brokułów. Niemniej, wspomniany związek można podawać pacjentom osobno, a jedzenie tych warzyw może wspomóc walkę z chorobą.
Ponieważ sulforafan wykazuje tak silne działanie, zdaniem naukowców może być alternatywą dla dotychczasowych sposobów leczenia choroby. Na całym świecie na cukrzycę choruje ponad 400 milionów ludzi ludzi. Najpowszechniej stosowanym lekiem jest metformina, jednak część diabetyków nie może jej zażywać ze względu na wysokie ryzyko problemów z nerkami.
Badania opublikowano w magazynie Science Translational Medicine.
Cukrzyca to choroba przewlekła metaboliczna, która charakteryzuje się podwyższonym stężeniem glukozy (hiperglikemią) we krwi. Wyróżnia się dwa główne typy cukrzycy. Typ 1 ma podłoże autoimmunologiczne, zaś typ 2 jest wynikiem insulinoodporności i zaburzeń w wydzielaniu insuliny. czytaj dalej »