Czy odra jest groźna i zaraźliwa?

Na to pytanie próbowali odpowiedzieć uczestnicy konferencji „Czy musimy chorować na odrę”, z udziałem przedstawicieli Głównego Inspektora Sanitarnego i Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – państwowego Zakładu Higieny.

Zanim przeciw odrze stała się ogólnie dostępna, każdego roku na świecie chorowało około 130 mln osób. W Polsce przed wprowadzeniem szczepień każdego roku na odrę chorowało od 120 000- 200 000 osób, 100-300 osób umierało. Po wprowadzeniu masowych szczepień liczba rejestrowanych zachorowań oraz zgonów z powodu odry zaczęła ulegać zmniejszeniu. W krajach gdzie wprowadzono masowe szczepienia odnotowano 98% spadek zachorowań. W Polsce wprowadzono szczepienia przeciwko odrze w 1975r.


Globalna liczba zgonów z powodu odry pomiędzy rokiem 2000 a 2012 spadła o 78%. Liczba zachorowań spadła odpowiednio z 853 480 do 226 722. Od 2000r. w ramach kampanii zaszczepiono ponad miliard dzieci. Kiedy wydawało się, że odra w Europie została prawie wyeliminowana (w latach 2006-2009 odnotowywano pojedyncze przypadki zachorowań) od 2010 r. rozpoczął się wyraźny wzrost liczby zachorowań na odrę (w 2012 r. odnotowano 27 134 zachorowania, w 2013 r. – 31 520 zachorowań).

Gwałtowny wzrost zachorowań na odrę w Europie, który obserwowano w latach 2010-2013 jest związany z zaniechaniem szczepień dzieci przez wielu rodziców w związku z nieuzasadnionymi podejrzeniami co do bezpieczeństwa szczepionki.

Od października 2014 roku obserwujemy wyraźny wzrost zachorowań na odrę w Niemczech (zachorowało ponad 600 osób, tylko w styczniu br. ponad 250 osób). Ostatnio tak wysokie poziomy zapadalności na odrę obserwowano w Niemczech w 2001 roku.

Z opracowań Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego- PZH wynika, że w 2014 r. zgłoszono 110 zachorowań na odrę – więcej niż w 2013 r.- 84 zachorowania. Zachorowań na odrę jest coraz więcej, dlatego, że przybywa rodziców, którzy rezygnują ze szczepienia swoich dzieci.

Odra to ostra wirusowa choroba zakaźna. Jedynym źródłem zakażenia jest chory człowiek. Zakażenie szerzy się głównie drogą kropelkową oraz przez bezpośrednią styczność z wydzieliną jamy nosowo-gardłowej. Bardzo rzadko zakażenie następuje drogą pośrednią przez przedmioty świeżo zanieczyszczone wydzieliną z jamy nosowo-gardłowej.

Wirusy odry dostają się do organizmu przez usta lub nos oraz przez spojówki. Po namnożeniu w błonach śluzowych przedostają się do różnych organów, tj.: skóry, nerek, żołądka, jelit, .

Okres wylęgania wynosi najczęściej od 10 do 12 dni.