Dializa to nie wyrok

- “Pacjenci psychologicznie przystosowani do życia z przewlekłą chorobą i wynikających z tego powodu ograniczeń łatwiej znoszą zmagania z codziennymi uciążliwościami. Niezwykle istotne dla jakości życia jest utrzymanie aktywności zawodowej. Optymalna jest sytuacja, w której dializowany pacjent nadal pracuje. Dializę znoszą lepiej też osoby, które chociaż formalnie nie pracują zawodowo, nadal wykonują wiele różnych zajęć” – mówi prof. dr hab. Mieczysław Lao, dyrektor medyczny INCP i jednocześnie jeden z założycieli Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego i Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego.

Pacjenci wymagający regularnego dializowania cierpią często na różnego rodzaju lęki. Najistotniejszym objawem psychologicznym jest lęk dotyczący własnej osoby. Nasuwają się pytania: co ze mną będzie, jak rozwinie się choroba, jak poradzę sobie ze wszystkimi codziennymi problemami, czy będę musiał zrezygnować z pracy, podróży, sportu, życia towarzyskiego? Problemem przeszkadzającym np. w dłuższych wyjazdach jest konieczność poddania się dializie. Dziś pacjenci mogą skorzystać z zabiegów gościnnych, niestety – głównie w stacjach prywatnych. Inne stacje starają się tak dobrać terminy hemodializ aby maksymalnie ułatwić chorym warunki życia jak najbardziej zbliżone do normalnego tj. możliwość pracy czy też nauki lub opieki nad rodziną.

Równie istotnym warunkiem adaptacji do dializoterapii jest mocne oparcie chorego w rodzinie. Pacjenci akceptowani przez najbliższych, mimo utrudnień jakie dializa pośrednio stwarza członkom rodziny, lepiej tolerują swoją chorobę. To dla nich przede wszystkim chcą “normalnie” żyć. Praca, sport, aktywność fizyczna, rodzina i działalność społeczna - wszystkie te czynniki mają znaczenie dla lepszego samopoczucia dializowanych, przynoszą zadowolenie, poczucie pełni, przywracają ich do życia w społeczeństwie.

- “Najtrudniejsze zadanie do wykonania ma sam pacjent - to w 70 proc. od niego samego zależy, czy jego życie z dializą będzie trwało rok, dwa lata czy dużo, dużo dłużej” – podsumowuje profesor Lao.