03-04-2017
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Skutki udaru często są bardzo poważne i mogą oznaczać trwałą niepełnosprawność. Kiedy się pojawia, bardzo ważna jest jak najszybsza reakcja i wezwanie profesjonalnej pomocy medycznej: im szybsze działanie, tym większe sznase na ograniczenie efektów udaru. Teraz odkryto, że jad najbardziej śmiercionośnego pająka australijskiego może być pomocny w opracowaniu pierwszego na świecie leczenia uszkodzeń mózgu po udarze.
Z nowych badań Queensland University of St Lucia i Clayton Monash University wynika, że zastsowanie środka z zawartością pewnych substancji jadu pająka atraksa w ciągu pierwszych godzin po może przyczynić się do zmniejszenia uszkodzenia mózgu spowodowanego niedokrwieniem.
Ugryzienie atraksa, zwanego też ptasznikiem australijskim, może spowodować śmierć człowieka w ciągu 15 minut, ale nieszkodliwy składnik znajdujący się w jadzie tych pająków może chronić komórki mózgu przed uszkodzeniami spowodowanymi udarem mózgu, nawet gdy podano go po kilku godzinach od zdarzenia.
Badacze odkryli, że substancja złożona z określonych aminokwasów, Hi1a, może chronić układ nerwowy szczurów tuż przed skutkami udaru. Wspomniany związek działa jako inhibitor Aisc1a, białka, które odgrywa kluczową rolę w uszkodzeniu neuronów mózgowych spowodowanych niedokrwieniem. Wiadomo, że także inne cząsteczki działają w podobny sposób, niemniej tylko jest w stanie Hi1a całkowicie zapobiec aktywacji nieszczycielskiego białka Aisc1a.
W ramach badań po ośmiu godzinach od wywołania udaru podano szczurom niewielką dawkę Hi1a. Okazało się, że substancja ochroniła tkankę mózgową gryzoni, jak również ich funkcje neurologiczne i motoryczne. Hi1a uchroniła od uszkodzeń nawet region rdzenia mózgu najbardziej dotkniętego ubytkiem tlenu, który ogólnie uważa się za nieodwracalny ze względu na szybką śmierć komórek spowodowaną udarem, mówią autorzy.
Uczeni sądzą, że ich odkrycia mogą prowadzić do nowych strategii leczenia, które mogłyby znacznie poprawić życie pacjentów po .
Udar stanowi jedną z głównych przyczyn osób w wieku powyżej 65 lat. Do najczęstszych jego skutków należą paraliż lub osłabienie po jednej stronie ciała, a także problemy z mową zmiany zachowania. Wynika to z uszkodzeń mózgu.
O badaniach można przeczytać w magazynie PNAS.