07-12-2021
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Hiperglikemia to stan, w którym w osoczu krwi jest nadmierna ilość glukozy. Diagnozuje się ją przy poziomie cukru we krwi wyższym niż 11,1 mmol/l (200 mg/dl), choć objawy mogą stawać się zauważalne przy wyższych wartościach, takich jak 13,9-16,7 mmol/l (~250-300 mg/dl). Przewlekła hiperglikemia często prowadzi do uszkodzenia narządów.
W zależności od nasilenia hiperglikemii, przez dłuższy okres czasu zaburzenie to może nie wywoływać żadnych trwałych skutków ani objawów. Przedłużająca się, dość znaczna hiperglikemia jednak może powodować wiele poważnych powikłań, w tym uszkodzenie , zaburzenia neurologiczne, problemy z układem krążenia, a także uszkodzenia siatkówki i problemy ze stopami oraz nogami, jak również podatność na infekcje.
Do najpowszechniejszych objawów hiperglikemii należą:
- Częste odczuwanie silnego głodu (polifagia),
- Częste odczuwanie pragnienia (polidypsja)
- Zwiększona objętość moczu
- Rozmazane widzenie
- Nieuzasadnione
- Nieuzasadniony niepokój
- Utrata lub przyrost masy ciała
- Zaburzone gojenie się ran
- Suchość w ustach
- Zaburzona zdolność chodzenia
- Suchość i swędzenie skóry
- Częste ucha zewnętrznego
- Zaparcia
- Zaburzenia erekcji
Wysoka hiperglikemia może prowadzić do śpiączki i zamroczenia. Sam w sobie częsty głód może też oznaczać też niski we krwi. Nierzadko ma to miejsce, gdy pacjenci przyjmą nadmierną dawkę leków obniżających ilość glukozy.
Jak podaje Światowa Organizacja Zdrowia, na całym świecie na cukrzycę chorują 422 miliony ludzi. Choroba bezpośrednio odpowiada za 1,5 miliona zgonów. Zarówno liczba zachorowań, jak i rozpowszechnienie cukrzycy ciągle zwiększały się w ciągu ostatnich kilku dekad.
Cukrzyca to choroba przewlekła metaboliczna, która charakteryzuje się podwyższonym stężeniem glukozy (hiperglikemią) we krwi. Wyróżnia się dwa główne typy cukrzycy. Typ 1 ma podłoże autoimmunologiczne, zaś typ 2 jest wynikiem insulinoodporności i zaburzeń w wydzielaniu insuliny. czytaj dalej »