15-11-2018
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Trudno przecenić wpływ aktywności fizycznej na nasze zdrowie. Już wielokrotnie naukowo dowiedziono, że regularny wysiłek chroni przed rozmaitymi chorobami i umożliwia dłuższe życie. Szczególnie istotny jest zaś u tych, których dotyczą genetyczne i inne, zewnętrzne, czynniki sprzyjające chorobom. Ustalono, że już dwutygodniowa przerwa w ćwiczeniach oznacza większe zagrożenie cukrzycą u tych, którzy są silniej narażeni na rozwój tej choroby.
Nie jest tajemnicą, że na rozwój znaczący wpływ ma nasza dieta, waga, czy poziom aktywności fizycznej. Im chętniej angażujemy się w jakieś treningi, tym mniejsze dotyczy nas ryzyko problemów z poziomem glukozy we krwi. Z drugiej strony, rzadki oznacza większe narażania się na niewłaściwą glikemię. Okazuje się, że wystarczy rezygnacja z aktywności na zaledwie dwa tygodnie sprawia, że dojrzałe i starsze osoby z grupy podwyższonego ryzyka mogą zachorować na cukrzycę.
W ramach badań poproszono starsze osoby z nadwagą, aby na dwa tygodnie zredukowały codzienny wysiłek fizyczny do mniej niż tysiąc kroków dziennie. Tak krótki okres czasu - jak się okazało - wystarczył do tego, by nastąpiło podwyższenie poziomu cukru we krwi i przyspieszenie rozwoju . Co istotne, część uczestników nie odzyskała zdrowia nawet po ponownym zaangażowaniu się w regularną aktywność fizyczną.
Wobec takich wyników badacze z kanadyjskiego Uniwersytetu McMaster ostrzegają, że seniorzy, którzy muszą ograniczyć wysiłek fizyczny, np. z powodu przedłużającej się hospitalizacji, są w grupie podwyższonego ryzyka cukrzycy. Rozwój tej choroby z kolei znacznie osłabia gólny stan zdrowia i może skomplikować przebieg obecnych już chorób. Stąd, według uczonych, warto utrzymać regularność wysiłku, nawet jeśli trzeba szukać jego niestandardowych form.
Wyniki badań są dostępne w The Journals of Gerontology.
Cukrzyca to choroba przewlekła metaboliczna, która charakteryzuje się podwyższonym stężeniem glukozy (hiperglikemią) we krwi. Wyróżnia się dwa główne typy cukrzycy. Typ 1 ma podłoże autoimmunologiczne, zaś typ 2 jest wynikiem insulinoodporności i zaburzeń w wydzielaniu insuliny. czytaj dalej »