Nużeńce: wróg czai się w oczach

Nużeniec (inaczej Demodex) to niewielki, mierzący około 0,3 mm pasożyt, należący do (Acaida) i żywiący się lipidami oraz łojem skóry. Na całym świecie spotykany jest u wielu gatunków ssaków, a z tych bytujących na człowieku opisano dotychczas jego dwa gatunki. Pasożyty bytujące na człowieku różnią się nie tylko rozmiarem, ale również miejscem, które wybierają do życia. Większy osiągający nawet 0,4 mm nużeniec ludzki (Demodex folliculorum) często spotykany jest w mieszkach włosowych brwi i rzęs. Doskonałym środowiskiem dla mniejszego nieprzekraczającego 0,3 mm nużeńca krótkiego (Demodex brevis) są natomiast powiekowe gruczoły Meiboma.

– Jak pokazują badania, częstość zakażenia nużeńcami rośnie w populacji . Uważa się, że w grupie wiekowej 19-40 lat 40-50% osób jest zakażonych nużeńcem, procent ten rośnie do 70-80% w grupie powyżej 41 roku życia. U ludzi występują dwa gatunki nużeńca: nużeniec ludzki oraz nużeniec krótki. Są one typowe dla człowieka i co ciekawe, nie ma możliwości zarażenia się nużeńcami zwierzęcymi – mówi dr n. med. Maciej Osęka.

Niewidoczne gołym okiem, realne zagrożenie

Duży procent osób, u których występują nużeńce, wiąże się z łatwością zarażenia tym roztoczem - wystarczy do niego zwykłe podanie ręki lub kontakt z przedmiotami, których używała osoba zakażona. Do infekcji może dojść wszędzie, natomiast miejscami, w którym ryzyko zarażenia nużeńcem jest szczególnie duże należą takie miejsca jak salon fryzjerski i kosmetyczny. Warto podkreślić, że bardzo ryzykowne jest również korzystanie z ogólnodostępnych w drogeriach i perfumeriach testerów kosmetyków np. w postaci pudru, cieni do rzęs i tuszy, na których mogą znajdować się niebezpieczne roztocza.

– Nużeńce przenoszą się z osoby na osobę poprzez bezpośredni kontakt, współdzielenie przyborów higienicznych, ręczników, przyborów do makijażu, poszewek poduszek, ale również poprzez jaja znajdujące się w kurzu – uczula dr Maciej Osęka.

Nużeńce rzadko spotykane są u dzieci, ponieważ ich skóra produkuje niewielkie ilości łoju , co sprawia, że nie są one idealnym środowiskiem do bytowania tych mikroskopijnych roztoczy. Zagrożenie infekcją rośnie nie tylko wraz z wiekiem, ale również w przypadku zachwiania gospodarki hormonalnej i funkcjonowania układ immunologicznego.