22-12-2016
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Choroba to skrajne zaburzenie cechujące się samozaniedbaniem, ekstremalnym brakiem dbałości o otoczenie, wycofaniem społecznym, apatią, gromadzeniem śmieci lub zwierząt, brakiem odczuwania wstydu. Co więcej, chorzy wykazują objawy katatonii. Syndrom Diogenesa może dotyczyć zarówno mężczyzn, jak kobiet w każdym wieku, niemniej rozwija się przede wszystkim u ludzi o ponadprzeciętnej inteligencji po sześćdziesiątce, którzy mieszkają samotnie.
ObjawySymptomy mogą być bardzo różnorodne, ale niektóre ujawniają się w prawie wszystkich przypadkach, najpowszechniejsze są: brak osobistej, nieufność wobec obcych, paranoja, tendencje obsesyjno-kompulsyjne, lub zwierząt, skłonność do życia w warunkach szkodliwych dla zdrowia, złe odżywianie, niechęć do przyjęcia pomocy, strach lub nieufność lekarzy i szpitali, wobec innych, zniekształcony obraz rzeczywistości, choroby skóry z powodu niedostatecznej higieny osobistej.
Przyczyny
Nie ustalono dokładnych przyczyn rozwoju choroby. Uczeni sądzą, że jeśli syndrom nie wiąże się z innymi chorobami, może być spowodowany traumatycznym lub stresującym wydarzeniem, np. . Co więcej, wiadomo, że osoby, które doznały uszkodzenia mózgu, zwłaszcza płata czołowego, mogą być bardziej narażone na rozwój syndromu.
DiagnozaW celu jej postawienia potrzebne są: analiza medycznej historii pacjenta, badanie lekarskie, badania krwi i funkcjonalności narządów. Część lekarzy zwraca uwagę na wagę techniki obrazowania diagnostycznego w celu wykluczenia obecności innych czynników, które mogą powodować podobne objawy. Poza tym wskazuje się na koneczność analizy osobowości pacjenta, która może pomóc w ustaleniu przyczyn choroby.
LeczenieNie istnieje jedna niezawodna metoda terapeutyczna, poza tym propozycja leczenia spotyka się zwykle ze stanowczą niechęcią pacjenta.
Do pewnego stopnia pomóc mogą określone leki stosowane w leczeniu innych chorób - zmniejszają objawy paranoi czy zaburzeń maniakalnych. Uważa się, że najskuteczniejsze jest postępowanie łączące terapie psychologiczne z farmaceutycznymi. Potrzebne jest też wsparcie nie tylko w dbałości pacjentów o samych siebie, ale i o ich otoczenie (pomoc w sprzątaniu i utrzymaniu porzadku w mieszkaniu, nauka na nowo codziennego funkcjonowania, robienia zakupów, etc.).