Choroba Alzheimera. Najczęstsze mity

Mit nr 3. Choroba Alzheimera prowadzi do śmierci.
Zdarzają się także sytuacje, kiedy chory w zaawansowanym stadium choroby ucieka z domu, nie jest w stanie samodzielnie wrócić i sytuacja przybiera najgorszy scenariusz.

– Chorzy często nie myślą logicznie i nieświadomie prowokują niebezpieczne sytuacje, np. wychodzą na zewnątrz i gubią się. Taki spacer może skończyć się tragicznie, np. zimą, kiedy grozi nam śmierć spowodowana wychłodzeniem organizmu. Choroba Alzheimera jest chorobą nieuleczalną, ale nie jest wyrokiem. Także od nas zależy, jak szybko choroba będzie postępować. Decydując się na leczenie możemy żyć jeszcze przez wiele lat w dobrej kondycji – zapewnia dr Kłodowska-Duda.

Mit nr 4. Wszyscy pacjenci z chorobą Alzheimera stają się agresywni.
To prawda, że choroba może prowadzić do zmiany osobowości i wahań nastrojów. Osoba z chorobą Alzheimera może być drażliwa, gwałtowna, a nawet reagować złością czy . Jednak te objawy nie dotyczą każdego pacjenta.

– Inne, równie częste zachowania, a równie nietypowe reakcje to wędrówki chorych, niepokój, podejrzliwość czy często powtarzające się czynności. Często pacjenci nie radzą sobie z nową sytuacją, nie są też winni reakcjom, które prowokuje choroba. Ich bliscy i rodzina powinni wyrobić w sobie cierpliwość i taktyki, które pozwolą na dotarcie do chorego. Ważne jest dostosowanie otoczenia i utrzymanie stałej rutyny w życiu chorego. Jeśli ograniczymy nowe bodźce, taka osoba będzie się czuła bezpieczniej, co powinno ograniczyć agresywne reakcje. Dostępne są także leki, które redukują pobudzenie u pacjenta i wyciszają go – wyjaśnia neurolog.

Mit nr 5. Osoby z chorobą Alzheimera nie są świadome tego, co się wokół nich dzieje.
Mimo, że chorzy mają problemy w komunikacji z innymi, stają się apatyczne, często izolują się i sprawiają wrażenie zagubionych, nie znaczy, że nie rozumieją tego, co dzieje się dookoła. Emocje nadal są obecne w ich życiu, odczuwają smutek, radość, potrafią obserwować i mimo znacznych zaburzeń poznawczych - również wyciągać logiczne wnioski. Każdy z nas potrzebuje kontaktu z drugim człowiekiem, poczucia przynależności i troski. Eksperci twierdzą, że nawet w późnym stadium choroby chorzy reagują na dotyk i znajdują radość w kojących dźwiękach głosu bliskich czy muzyki.