Strona główna Choroby Katalog chorób Angina

Angina - diagnoza, objawy, leczenie, profilaktyka

Angina to zwyczajowe określenie wywołanego przez bakterie ostrego stanu zapalnego górnych dróg oddechowych. Drobnoustroje rezydują w jamie ustnej, nosie, gardle. Działanie układu immunologicznego powstrzymuje objawy chorobowe, w niesprzyjających warunkach jednak dochodzi do zachorowania na anginę. W tym artykule znajdziesz następujące informacje i porady związane z tą chorobą:
  1. Informacje ogólne
  2. Przyczyny
  3. Objawy
  4. Leczenie
  5. Usunięcie migdałków
  6. Profilaktyka

Mianem anginy określa się zwyczajowo ostry stan zapalny górnych dróg oddechowych, wywołany przez wirusy lub bakterie. W rzeczywistości dotyczy ona przede wszystkim migdałków podniebiennych - jest najczęściej spotykaną postacia zapalenia tych struktur. Należy do chorób zakaźnych i przenosi się ją drogą kropelkową. Mimo, że najczęściej słyszymy o bakteryjnej odmianie anginy, większosć przypadków tej choroby ma podłoże wirusowe - zapalenie migdałków spowodowane jest wówczas przez wirusy kilku typów. Zazwyczaj choroba ta - choć uciążliwa i niekiedy bolesna - przebiega łagodnie. Nie wolno jej jednak lekceważyć, komplikacje bowiem mogą prowadzić do poważniejszych schorzeń i komplikacji. Choroba dotyczy przede wszystkim małych dzieci, jednak może dotknąć także osoby dorosłe, u których występuje poważne ryzyko komplikacji w przypadku jej zlekceważenia.

do góry ↑

Przyczyny anginy

Angina wirusowa

Wirusowa odmiana anginy to ponad dwie trzecie przypadków tej choroby. Odpowiadają za nią przede wszystkim enterowirusy, coronawirusy, rhinowirusy, paragrypy, wirus Epstein-Barr. Angina wirusowa może współistnieć z innymi chorobami wirusowymi takimi jak opryszczka, grypa, odra czy półpasiec. Trwa około tygodnia. Najczęściej atakuje w okresie między jesienią a wiosną, podobnie jak inne sezonowe choroby górnych dróg oddechowych. Z tego powodu trudno ją zdiagnozować, często bywa mylona z innymi chorobami wirusowymi czy ze zwykłym przeziębieniem. Przenosi się drogą kropelkową.

Angina bakteryjna

Ta odmiana anginy powodowana jest przez bakterie - przede wszystkim przez paciorkowce, które stanowią przyczynę 9 na 10 przypadków zachorowania, niekiedy także przez gronkowce czy dwoinkę zapalenia płuc. Podobnie jak wirusowa odmiana, należy do chorób zakaźnych, roznoszonych drogą kropelkową.

Przyczyną zapadnięcia na anginę dowolnego typu jest zatem zarażenie przez inną osobę. Oczywiście nie każdy kontakt z bakteriami kończy się chorobą, szczególnie narażone są osoby o obniżonej odporności - dzieci, osoby starsze, przemęczone, wyziębione, niedożywione czy już cierpiące na inne dolegliwości - jak już wspomnieliśmy angina bywa chorobą towarzyszącą, może też pojawić się jako powikłanie przeziębień i grypy.

Do zakażenia dochodzi przez dotyk (nie tylko samego chorego ale także używanych przez niego przedmiotów takich jak ręczniki, klawiatura komputera, klamki czy naczynia), a także wziewnie - kiedy do dróg oddechowych dostają się bakterie przenoszone przez katar, kichanie czy oddychanie.

do góry ↑

Objawy anginy

Do pierwszych objawów anginy może dojść już po dobie od zarażenia. Zazwyczaj choroba wykluwa się przez 1-3 dni, przy czym jest zakaźna przez cały czas swojego przebiegu.

Podstawowe, charakterystyczne objawy anginy to:

  • silny ból gardła, promieniujący w kierunku uszu;
  • opuchlizna gardła, trudności w przełykaniu jedzenia, płynów a nawet śliny;
  • wysoka temperatura (powyżej 38 stopni);
  • powiększone węzły chłonne, szczególnie przy szyi, bolesność przy ich dotykaniu;
  • opuchnięte i przekrwione migdałki, biały lub żółty nalot na migdałkach;
  • występowanie w gardle drobnych pęcherzyków lub owrzodzenia;
  • zaczerwienienie podniebienia i błon śluzowych;
  • ból głowy;
  • brak łaknienia;
  • obniżony nastrój, senność, apatia;
  • trudności z oddychaniem, zwłaszcza przez usta;
  • nieprzyjemny zapach z ust;
  • powiększone szyjne i żuchwowe węzły chłonne

Objawy nie są zlokalizowane wyłącznie w okoliczach migdałków i to odróżnia anginę od stanu zapalnego tego narządu

do góry ↑

Leczenie anginy

Przed wdrożeniem leczenia anginy, należy ustalić z jakim jej typem mamy do czynienia. Mimo, że podobne w objawach i przebiegu, każda z odmian wymaga innego postępowania terapeutycznego. Dlatego zaleca się wykonanie testu na obecność paciorkowców (Strep A Test) lub zbadanie posiewu wymazu z gardła. Lekarz na podstawie wyników tych testów może wykryć bakteryjne odmiany anginy. Jeśli bakterie nie występują, należy przyjąć że mamy do czynienia z anginą wirusową. Niestety bardzo często przyjmowane jest - wbrew statystykom - założenie, że występuje bakteryjna odmiana tej choroby i pacjent niepotrzebnie otrzymuje antybiotyki, które nie tylko nie mają wpływu na leczenie ale także niekorzystnie oddziałują na układ odpornościowy.

Anginę bakteryjną leczy się za pomocą antybiotyków oraz objawowo. Do zwalczania bakterii wywołujących anginę stosuje się przede wszystkim antybiotyki z grupy penicylin, podawane doustnie lub w postaci zastrzyków.

W przypadku anginy o podłożu wirusowym nie stosuje sie antybiotyków. Leczenie polega przede wszystkim na łagodzeniu objawów w przebiegu choroby.

Elementami leczenia objawowego w obu przypadkach anginy są:
  • środki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe o działaniu ogólnym
  • środki na ból gardła
  • płukanki z ciepłej wody i soli
  • inhalacje i inne metody nawilżania gardła
  • odpoczynek
  • preparaty wzmacniajace odporność
  • W celu uśmierzenia bólu można podawać leki zawierające paracetamol lub ibuprofen. Należy także przyjmować dużo płynów, stosować półpłynną dietę nie zawierająca składników mogących podrażniać gardło (takich jak ostre przyprawy). Pomocne mogą okazać się także pastylki i płyny o działaniu odkażającym gardło - napary i wyciągi ziołowe.

    Anginy nie należy traktować lekko, choroba bowiem wiąże się z licznymi i nieraz ciężkimi powikłaniami. Do najczęściej spotykanych należą ropnie usyytuowane w okolicach migdałków, a do najgroźnieszych - wystąpienie chorób autoimmunologicznych jak gorączka reumatyczna i zapalenie kłębuszków nerkowych. Inne powikłania to ropne zapalenie zatok, węzłów chłonych, ucha czy nawet wyrostka robaczkowego.

do góry ↑

Usunięcie migdałków - kiedy jest konieczne?

Migdałki podnieienne są elementem układu chłonnego gardła i należą do narządów odpowiedzialnych za odporność. Filtrują one drobnoustroje, które mogą wywołać infekcję. W warunkach normalnych położone po obu stronach gardła struktury mają wielkość ziarnka grochu, pod wpływem oddziaływania dużei liczby zarazkó powiększaja się i stają się przekrwione. To jedna z oznak zbliżającej się anginy.

Z powodu ważnej funkcji, jaką migdałki pełnią w organizmie, ich usunięcie powinno byc rozważane tylko w wypadku nawracających infekcji, które powodują niemal stały obrzęk tego narządu i utrudniają normalne funkcjonowanie, stając się dodatkowo przyczyną permapowinien decydować lekarz, po wykonaniu odpowiednich badań i testów.

Chirurgicznego usunięcia migdałków można obecnie dokonać na kilka sposobów. Należy do nich tradycyjny zabieg z użyciem skalpela, a także metody wykorzystujące laser, elektrokoagulację, ultradźwięki czy fale radiowe. Sam zabieg jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym i trwa od 30 minut do godziny. Pacjent może opuścić szpital nawet tego samego dnia, a okres rekonwalescencji trwa od tygodnia do 10 dni. W tym czasie chory powinien odpoczywać i przyjmować dużo płynów.

do góry ↑

Profilaktyka anginy

Aby nie zachorować na anginę można starać się unikać źródeł zakażenia, ale najważniejsze jest zachowanie higieny i zadbanie o odporność organizmu. W okresie nasilenia się zachorowań należy zwrócić szczególną uwagę na mycie rąk, osłanianie twarzy w dużych skupiskach ludzkich, oddychanie przez nos a nie przez usta. Trzeba także unikać wyziębienia organizmu oraz przesuszania błon śluzowych (na przykład nawilżając pomieszczenia w czasie sezonu grzewczego). Warto pamiętać, że angina nie jest wyłącznie chorobą "jesienno-zimową" - równie dobrze można zachorowac na nią latem.

do góry ↑

Angina a dieta


Katalog chorób

pokaż wszystkie

Osteoporoza, Anemia - niedokrwistość, Choroba Alzheimera