Paradontoza - diagnoza, objawy, leczenie, profilaktyka

Paradontoza, inaczej zapalenie przyzębia, jest chorobą tkanek przyzębia, która w swej rozwiniętej fazie skutkuje utratą zębów. Nazwa stosowana jest dla różnych przewlekłych stanów zapalnych tkanek dziąseł. Zapalenie przyzębia stanowi główną przyczyną utraty zębów u osób dorosłych. Szacuje się, że w Polsce na różne postacie zapalenia dziąseł cierpi 9 na 10 osób.

Przyczyny paradontozy

Choroba jest powodowana przez bakterie namnażające się w jamie ustnej z powodu nieodpowiedniej higieny. Niewłaściwa troska o zęby skutkuje zaleganiem resztek jedzenia i innych "odpadków", co może prowadzić do rozwoju stanów zapalnych.

ieleczony stan zapalny lub infekcja w jamie ustnej rozprzestrzenia się z dziąseł do więzadeł i kości wspierających zęby. Utrata tego wsparcia powoduje, że "mocowanie" zębów ulega rozluźnieniu i ostatecznie mogą one wypaść.

Czynniki ryzyka paradontozy

Czynniki, które mogą zwiększyć ryzyko paradontozy, to:

• zapalenie dziąseł
• uwarunkowania genetyczne
• złe nawyki zdrowotne
• palenie papierosów
• cukrzyca
• starszy wiek
• zmniejszona odporność występująca przy białaczce, AIDS lub chemioterapii
• zaburzenia wydzielania śliny
• niewłaściwe odżywianie się
• zażywanie określonych leków
• zaburzenia hormonalne
• niedopasowane uzupełnienia protetyczne
• nadużywanie alkoholu
• zaburzenia wydzielania śliny
• awitaminoza
• reumatoidalne zapalenie stawów

Objawy osteoporozy

Zdrowe dziąsła są twarde i maja bladoróżową barwę. Gdy stają się opuchnięte, zmieniają kolor na ciemnoczerwony i łatwo krwawią, trzeba jak najszybciej udać się do stomatologa. Im wcześniej choroba zostanie wykryta, tym większe są szanse na powstrzymanie rozwoju choroby i uniknięcie innych poważnych problemów zdrowotnych.

Bakterie znajdujące się na złogach zgromadzonych zębach i w przestrzeniach międzyzębowych oraz kieszonkach dziąsłowych wywołują stan zapalny. Następnie bakterie atakują ozębną tj. tkankę znajdującą się pomiędzy zębami a kośćmi, wywołując stan zapalny także w głębszych partiach przyzębia. W dalszej fazie rozwoju choroby bakterie niszczą kość, z którą połączone są korzenie, co prowadzi do rozdzielenia tych elementów i utraty zębów.

Objawy paradontozy mogą obejmować:

• obrzęk dziąseł
• zmianę barwy dziąseł na czerwoną lub ciemnoczerwoną
• zwiększoną wrażliwość dziąseł na dotyk
• odsłonięcie szyjek
• powstawanie nowych przestrzeni zębowych świadczących o zmianie pozycji zębów
• ropę pojawiająca się między zębami
• nieświeży oddech
• niesmak w ustach
• poluzowanie zębów

Leczenie osteoporozy

Metody leczenia są uzależnione od fazy rozwoju choroby. Jeśli zapalenie przyzębia nie jest zaawansowane, leczenie może obejmować mniej inwazyjne procedury. Wówczas stosuje się:

• scaling zębów, czyli usunięcie kamienia nazębnego, w którym gromadzą się bakterie; zabieg jest wykonywany mechanicznie za pomocą narzędzi dentystycznych lub poprzez zastosowanie ultradźwięków;
• wygładzenie powierzchni korzenia, co zabezpiecza przed dalszym gromadzeniem sie kamienia nazębnego;
• terapię antybiotykami; jakkolwiek nie jest aprobowana przez wszystkich lekarzy, stomatolodzy zalecić jej miejscowe lub doustne zastosowanie w celu lepszej kontroli infekcji bakteryjnej.

Jeśli paradontoza jest zaawansowana, niezbędne może okazać się leczenie bardziej inwazyjne. W tym przypadku chirurgia stomatologiczna może obejmować następujące procedury:

• kiretaż polegający na głębokim oczyszczeniu kieszonek zębowych. Zabieg może wymagać nacięcia dziąsła w celu jego podniesienia i odsłonienia korzenia, co umożliwia skuteczniejszy scaling i wygładzenie;
• biostymulacja polega na zastosowaniu wiązki lasera, która likwiduje stan zapalny i intensyfikuje regeneracje tkanek miękkich;
• szynowanie obejmuje zespolenie sąsiadujących ze sobą zębów specjalnym materiałem umieszczanym na tylnej powierzchni zębów (dzięki czemu jest niewidoczna); powoduje to usztywnienie zębów i wspomaga odtworzenie połączeń korzeni;
• sterowana regeneracja kości to leczenie wymagające wszczepienia w przestrzeń międzyzębową odpowiedniego materiału kościozastępczego. Zostaje on wchłonięty przez kość i stymuluje jej wzrost. Jednocześnie zapobiega niepożądanym elementom dostanie się do leczonego obszaru.

Profilaktyka paradontozy

Najlepszym sposobem zapobiegania zapaleniu przyzębia jest konsekwentne przestrzeganie zasad higieny jamy ustnej. Należy myć zęby przynajmniej dwa razy dziennie i nitkować je co najmniej raz dziennie. Przed snem warto wypłukać usta specjalnym płynem antybakteryjnym.

Ponadto warto udawać się do stomatologa co sześć do dwunastu miesięcy. Jeśli występuje kilka czynników ryzyka choroby, może być rekomendowana wyższa częstotliwość profesjonalnego oczyszczanie zębów.