Schizofrenia jest przewlekłą chorobą, którą trzeba leczyć od diagnozy przez całe życie. Na chorobę składa się kilka poważnych zaburzeń pracy mózgu, z powodu których chorzy odmiennie interpretują rzeczywistość. Schizofrenia może wywoływać: halucynacje, urojenia, zaburzenia myślenia i zachowania. W Polsce schizofrenię zdiagnozowano u około 400 tysięcy osób, niemniej jednak uważa się, że chorych jest więcej - wielu ludzi bowiem nie szuka pomocy w przypadku doświadczania jakichkolwiek dolegliwości psychicznych.
Nazwa choroby pochodzi z języka greckiego; "schizein" oznacza: "rozszczepiać", "rozdzierać", "dzielić", natomiast "phren" to "umysł", "rozum", "myśl".
Nie jest jasne, co powoduje schizofrenię. Uważa się jednak, że na jej rozwój wpływ mają czynniki biologiczne i psychospołeczne.
Zgodnie z jedną z hipotez, to niedobór takich neuroprzekaźników, jak noradrenalina i serotonina oddziałują na objawy choroby. Inna hipoteza zakłada, że schizofrenia jest spowodowana nadmierną aktywnością dróg neuronalnych, w których neuroprzekaźnikiem jest dopamina.
Jeśli chodzi o czynniki psychospołeczne, najczęściej wymienia się:
Dotychczas nie zidentyfikowano konkretnego uposażenia genetycznego mogącego mieć wpływ na schizofrenię, ale z danych wynika, że ryzyko zachorowania jest o 15 proc. wyższe u osób, których członkowie rodziny cierpieli na tę chorobę.
Jakkolwiek dokładna przyczyna schizofrenii nie jest znana, niektóre czynniki wydają się zwiększać ryzyko jej rozwoju; wśród nich wymienia się:
Schizofrenia ma charakter wielosystemowy i obecnie eksperci nie potrafią określić cechy, którą odznaczaliby się wszyscy pacjenci zmagający się z tą chorobą. Znaczną większość (60-70 proc.) zachorowań odnotowuje się relatywnie wcześnie, w czwartej dekadzie życia, niemniej jednak symptomy mogą rozwijać się latami.
Schizofrenia jest definiowana jako psychoza, która ujawnia się poprzez zaburzenia postrzegania lub wyrażania rzeczywistości. Pacjent nierzadko doświadcza omamów słuchowych, zaburzeń mowy, urojeń, a także zaburzeń zdolności logicznego myślenia.
Wśród symptomów schizofrenii wyróżnia się objawy pozytywne, tj. aktywne zaburzenia mózgu, objawy negatywne, tj. zaburzenia dotychczasowych funkcji, a także problemy kognitywne.
Leczenie schizofrenii obejmuje zwykle: farmakoterapię, psychoterapię i socjoterapię.
W leczeniu schizofrenii najczęściej stosowane są leki psychotropowe. Celem podawania tych farmaceutyków jest kontrolowanie objawów poprzez wpływ na neuroprzekaźniki, takie jak dopamina i serotonina. Pacjentom doświadczającym dużego wzburzenia przepisuje się benzodiazepiny takie jak lorazepam, które mogą być połączone z lekami przeciwpsychotycznymi.
Jakkolwiek leki są niezbędne, komplementarnie stosuje się przy schizofrenii psychoterapię i socjoterapię. Obejmują one:
Leczenie konkretnych chorób jest łatwiejsze niż zadbanie o ogólny dobrostan pacjenta. Lekarze skupiają się na konkretnym stanie fizycznym, a nie na pacjencie jako jednostce psychofizycznej. Mniej uwagi poświęca się zdrowiu psychicznemu i jego wpływowi na problemy fizyczne, czytamy w raporcie z badań na temat wpływu problemów mentalnych na inne aspekty zdrowotne.
więcej »
Koronawirus: samotność z powodu lockdownu szczególnie uderza w seniorów
Nocne koszmary sprzyjają depresji i lękom u chorych na serce
Smaczna, zdrowa i bardzo popularna również w Polsce. Warto po nią sięgać zwłaszcza w sezonie, gdy mamy dostęp do świeżych warzyw. więcej »
Hiszpański chłodnik - doskonały na letnie upały, pachnący świeżymi pomidorami, oliwą i czosnkiem. Idealna bomba witaminowa na początek śródziemnomorskiego posiłku. więcej »