19 listopada 2008 Światowym Dniem POChP

„Codzienny poranny kaszel, odkrztuszanie, świszczący oddech czy zadyszka po przejściu kilku schodów, to objawy, których nie wolno lekceważyć. Często bowiem są to pierwsze objawy POChP. Niestety w Polsce jest ciągle niska świadomość problemu. Chorzy bardzo rzadko zgłaszają się do lekarza, kiedy można jeszcze najskuteczniej zahamować proces postępowania choroby, czyli w początkowym jej stadium. Dlatego też tak bardzo ważna jest potrzeba edukacji i popularyzacji zachowań prozdrowotnych, czyli przeciwdziałanie nałogowi palenia papierosów i kontrolowanie parametrów oddechowych. Tylko bowiem wczesne rozpoznanie choroby i jej prawidłowe leczenie daje szansę na skuteczne ograniczenie uciążliwych objawów POChP, a co najważniejsze zahamowanie rozwoju choroby” mówi prof. dr hab. med. Paweł Śliwiński z Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie; Prezes Stowarzyszenia Pomocy Chorym na POChP ODDECH.

Uwaga! 19.11 od godz. 10.00–16.00 zapraszamy na bezpłatną konsultacją z zakresu POCHP do Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie (ul. Płocka 26). Konieczna uprzednia rejestracja. Zapisy pod numerem telefonu: 0 600 928 558. Dodatkowo, w związku z obchodzonym na całym świecie Dniem POCHP Stowarzyszenie ODDECH od lat pomagające pacjentom z POCHP, uruchomiło specjalną wirtualną poradnię z ekspertami dla wszystkich osób zainteresowanych konsultacją. Od 19.11 do 30.11 będzie można skonsultować się ze specjalistą na temat choroby dzwoniąc pod numer telefonu 0 600 928 558 od poniedziałku do piątku w godzinach 10.00-15.00 lub wysyłając zapytanie pod adres e-mailowy: poczta@oddech.org

POChP obejmuje przewlekłe zapalenie oskrzeli oraz rozedmę płuc. Choroba powoduje zwężenie oskrzeli, utrudniając w ten sposób oddychanie. Ma charakter postępujący, a zachodzące w płucach zmiany są odwracalne tylko częściowo. Główną przyczyną choroby jest palenie papierosów i szkodliwość substancji zawartych w dymie papierosowym. Dlatego też w większości choroba dotyka długoletnich palaczy, jednakże bierni palacze, są również narażeni na zachorowanie na POChP. Choroba w pierwszej fazie rozwija się właściwie niezauważalnie, tymczasem przez długie lata nieleczona, nieodwracalnie uszkadza układ oddechowy, co w efekcie prowadzi do jego niewydolności. W zaawansowanym stadium choroby pacjent z powodu nasilonych objawów nie radzi sobie z najprostszymi codziennymi czynnościami.

Życiu pacjentów na POCHP towarzyszy przede wszystkim lęk przed atakiem duszności. A ponieważ ten lęk towarzyszy im właściwie nieustannie, chorzy mają swoiste poczucie pewnej dysfunkcji społecznej, która jest wynikiem choroby. Choroba wywołuje poczucie „niewidzialnego inwalidztwa”, bezużyteczności, gdyż w późniejszym stadium uniemożliwia wykonywanie najprostszych czynności, np.: porządki domowe, wchodzenie po schodach, robienie zakupów. Dodatkowo chorzy mają świadomość nieuchronności postępu choroby i pogorszenia się ich wydolności, dlatego też bardzo często „chorobie ciała” towarzyszy także „choroba ducha” – depresja.

Kluczem do skutecznej walki z chorobą i zahamowania jej postępu jest przede wszystkim wczesne rozpoznanie. Objawy, które powinny skłonić do wizyty u lekarza to: uporczywy kaszel, duszności i trudności ze złapaniem powietrza, szybkie męczenie się – zadyszka po wykonaniu prostych czynności. Większość chorych na POChP szuka pomocy lekarskiej dopiero wówczas, gdy choroba już znacznie im dokucza i ogranicza normalne funkcjonowanie. Lekarze podkreślają, że wczesne wykrycie, a następnie prawidłowe i, co najważniejsze, regularne leczenie choroby pod kontrolą lekarza, daje szansę zahamowania jej postępu i pozwala zmniejszyć negatywny wpływ POChP na pacjenta i jego otoczenie. Ważne jest zatem, aby po stwierdzeniu u siebie opisanych objawów poddać się prostemu i bezbolesnemu badaniu spirometrycznemu, które pozwala określić wydolność płuc, a następnie bezwzględnie stosować się do zaleceń lekarza i w razie potrzeby regularnie przyjmować zalecone leki.

Jak wynika z badań klinicznych oraz rekomendacji międzynarodowych towarzystw naukowych najbardziej korzystne dla pacjenta, szczególnie w bardziej zaawansowanym stadium choroby jest leczenie skojarzone, polegające na jednoczesnym podawaniu z jednego inhalatora długo działającego b2-mimetyku ze steroidem wziewnym, który działa przeciwzapalnie. Stosowanie leku skojarzonego w znaczny sposób poprawia wartość parametrów spirometrycznych, zmniejsza objawy choroby, co w znaczący sposób wpływa na poprawę jakości życia pacjentów.