Łuszczyca - choroba ciała i duszy

Ciało pokrywa się czerwonymi kropkami, plamkami czy wręcz całymi placami tworzącymi charakterystyczną łuskę. Zmiany skórne mogą pojawić się na kończynach, plecach, klatce piersiowej, miejscach intymnych, ale również na głowie, twarzy czy dłoniach, czyli miejscach, które zwykle pozostają odsłonięte. Wygląd chorych na łuszczycę często przyciąga spojrzenia innych ludzi, budzi zainteresowanie, współczucie, a nawet odrazę. Te przykre objawy często wywołują u chorych poważne następstwa natury psychologicznej.

Nadzieję na skuteczną terapię przy ograniczeniu efektów niepożądanych przyniosło chorym zastosowanie w leczeniu łuszczycy w średniej i ciężkiej postaci preparatów biologicznych, wcześniej wykorzystywanych przede wszystkim u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Leki biologiczne, uzyskiwane drogą inżynierii genetycznej, stały się zapowiedzią przełomu w walce o zdrowie pacjentów. Naśladują one funkcje naturalnych białek organizmu, hamując odpowiedź immunologiczną i zapalną. Leki biologiczne działają bezpośrednio na chore komórki, omijając przy tym zdrowe. Są dobrze tolerowane i wyjątkowo skuteczne. Ponadto nie są toksyczne i dobrze sprawdzają się w przypadku ciężkiej lub opornej na leczenie łuszczycy. Nowych preparatów nie trzeba stosować codziennie (zastrzyki podskórne 1 x w tygodniu lub co 2-4 tygodnie), dzięki czemu osoby poddane terapii mają większą kontrolę nad swoją chorobą i nad procesem leczenia. Preparaty biologiczne podawane są z reguły w specjalistycznych ośrodkach medycznych, pod ścisłym nadzorem lekarza.

Najnowsze badania przedstawione na ogólnoświatowym kongresie medycznym w Paryżu pokazują, że pacjenci cierpiący na średnią lub ciężką postać choroby nie muszą obawiać się jej poważnych skutków psychospołecznych – warunkiem jest jednak prowadzenie terapii nowoczesnymi lekami biologicznymi. Niestety, dostęp do takich terapii jest w Polsce bardzo ograniczony. Potwierdzono, że terapia z wykorzystaniem nowoczesnych preparatów biologicznych może znacząco podnieść jakość życia chorych, a także uchronić ich od depresji, wahań nastrojów i całkowitej izolacji społecznej. Niestety, ubieganie się o refundację takiej terapii oznacza drogę przez urzędową mękę, często zakończoną niepowodzeniem i odmową.

Na podstawie materiałów Toolbox Creative Communications