Stosowanie przez osoby starsze leków rozrzedzających krew ma istotny związek z wyższym zagrożeniem powikłań krwiomoczu (obecności krwi w moczu), w tym wizytami na oddziałach ratunkowych, hospitalizacjami i zabiegami urologicznymi.
Leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna i aspiryna, należą do najczęściej przepisywanych medykamentów, a także leków często kojarzonych z działaniami niepożądanymi. Jakkolwiek krwiomocz stanowi mniej zagrażające życiu zaburzenie niż krwawienie śródczaszkowe czy żołądkowo-jelitowe, jest powszechne i wymaga oceny diagnostycznej, w tym obrazowania jamy brzusznej oraz inwazyjnych badań i leczenia. Częstość występowania, nasilenie i czynniki ryzyka krwiomoczu związane ze stosowaniem leków przeciwzakrzepowych w dużej mierze pozostają nieznane.
Na Uniwersytecie w Toronto sprawdzono częstość powikłań związanych z krwiomoczem wśród starszych pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe.
Przez kilka lat monitorowano wskaźniki powikłań związanych z
krwiomoczem (w tym wizyty na oddziale ratunkowym,
hospitalizacje lub zabiegi urologiczne w celu zbadania bądź leczenia ciężkiego krwiomoczu). Odnotowano 124 zdarzenia na 1000 osobolat wśród pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe w porównaniu z 80 zdarzeniami wśród pozostałych osób.
Jakkolwiek istniały różnice między lekami, wspomniany związek dotyczył wszystkich sprawdzanych medykamentów. Oczywiście, znaczenie miały tu również inne czynniki krwiomoczu, takie jak: wiek pacjenta, płeć męska, choroby współistniejące i wcześniejsza choroba urologiczna.
Na podstawie: Blood-Thinning Medications Associated With Increased Risk of Complications from Having Blood in Urine