Szybkie spacery polecane pacjentom z chorobą Parkinsona

Pacjenci z chorobą Parkinsona, którzy stosują spacer jako regularny trening, mogą doświadczyć znaczącej poprawy funkcji fizycznych i mentalnych.
Choroba Parkinsona zaburza system ruchowy, co upośledza zdolność danej osoby do kontrolowania ruchów mięśni.

W badaniach uczonych z University of Iowa wzięło udział 60 pacjentów z chorobą Parkinsona w wieku 50 - 80 lat. Wszyscy byli we wczesnych stadiach choroby. Uczestnicy żyli samodzielnie, nie mieli żadnych objawów demencji lub innych poważnych problemów zdrowotnych, a byli w stanie chodzić bez pomocy laski lub chodzika, gdy regularnie zażywali leki.

Badacze poprosili wszystkich uczestników, aby chodzili trzy razy w tygodniu nosząc czujnik tętna w celu oceny, czy spacery miały umiarkowane, czy intensywne tempo. Rozpoczynali od sesji 15-minutowych i powoli wydłużano „treningi" do 45 minut.

Za spacer o umiarkowanej intensywności uznano taki, podczas którego tętno było na poziomie co najmniej 70 procent tętna maksymalnego dla wieku danej osoby. W przypadku większości uczestników oznaczało to tętno na poziomie 104 do 111 uderzeń na minutę.

Uczeni zbadali funkcje fizyczne i psychiczne pacjentów przed rozpoczęciem badania, a następnie po sześciu miesiącach od rozpoczęcia programu spacerów.

Przy drugiej analizie u uczestników odnotowano znaczną poprawę kondycji tlenowej. Byli również w stanie szybciej chodzić i łatwiej utrzymywali równowagę. Co więcej, doświadczyli mniejszej sztywności niż przed rozpoczęciem badania.

Ponadto także niektóre funkcje mózgu uległy poprawie. Dodatkowo pacjenci zgłaszali również zmniejszenie zmęczenia i depresji, a także bardziej pozytywnie patrzyli na życie.