Lek na cukrzycę chroni przed chorobą Parkinsona?

Leki użyte w badaniach, rozyglitazon i pioglitazon, były stosowane u diabetyków, ale ze względu na istotne powikłania, nie są zbyt często przepisywane pacjentom. Okazuje się jednak, że mogą mieć znaczenie w terapii choroby Parkinsona.

Jak wynika z analiz przeprowadzonych przez uczonych z London School of Hygiene & Tropical Medicine, częstość występowania choroby Parkinsona jest niższa wśród osób stosujących glitazony w leczeniu cukrzycy w porównaniu do diabetyków, którzy używali innych leków.

Kiedy glizatony aktywują receptory PPAR (receptory aktywowane przez proliferatory peroksysomów; Peroxisome proliferator-activated receptors), zmniejszają oporność na insulinę pomagając zarządzać cukrzycą.

Okazuje się jednak, że wspomniane medykamenty mogą mieć inne zastosowanie. Naukowcy odkryli, że ludzie przyjmujący leki rozyglitazon lub pioglitazonem przy cukrzycy byli o 28 procent mniej narażeni na rozwój choroby Parkinsona w porównaniu do tych, którzy zażywali inne farmaceutyki w związku z cukrzycą.

Badanie obejmowało analizę dokumentacji medycznej ponad 160 tysięcy diabetyków w Wielkiej Brytanii, którzy nie chorowali na chorobą Parkinsona na początku badania. Około 44 tysięcy badanych zażywało rozyglitazon lub pioglitazonem, a pozostałe 120 tysięcy brało inne leki przeciwcukrzycowe. Ta pierwsza grupa była istotnie mniej narażona na diagnozę choroby Parkinsona.

Problemem jest to, że obydwa opisywane leki nie są już polecane ze względu na efekty uboczne, jakie mogły wywoływać. Jeden z nich mógł mieć negatywny wpływ na serce, a drugi był związany z zaburzeniami funkcjonowania, a nawet nowotworem pęcherza moczowego.

Wyniki badań dostępne są w magazynie Plos Medicine.